Η παραλία του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται στον όρμο Τηγάνι και απέχει 12 χλμ. περίπου από τον Πύργο. Η κολυμβητική ακτή αποτελεί τμήμα του ανοιχτού όρμου, μήκους 5,1 χλμ.. Το μήκος της παραλίας είναι 60 μ., το μέσο πλάτος 15 μ. και με προσανατολισμό νοτιοδυτικό. Τόσο η παράκτια ζώνη όσο και ο θαλάσσιος πυθμένας αποτελούνται από άμμο και βότσαλο, ενώ κατά τόπους παρατηρούνται βράχια. Η παράκτια ζώνη είναι μερικώς τροποποιημένη, λόγω ύπαρξης τοιχίου στο νότιο τμήμα της. Η θαλάσσια βιοποικιλότητα περιλαμβάνει κυρίως φαιοφύκη, χλωροφύκη και ροδοφύκη, που είναι προσκολλημένα στα βραχώδη τμήματα της ακτής. Τα κολυμβητικά ύδατα στα πρώτα μέτρα είναι βαθιά και η κλίση του πυθμένα απότομη (σε απόσταση 40 μ. από την ακτή το βάθος προσεγγίζει τα 5 μ.). Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται οδικώς. Η παραλία είναι οργανωμένη και διαθέτει υποδομές εξυπηρέτησης των λουομένων, όπως ομπρέλες, ξαπλώστρες, ντους, αποδυτήρια και καλάθια απορριμμάτων. Ο μέγιστος αριθμός λουομένων εκτιμάται σε 300 άτομα.

Παραθαλάσιο τεχνιτό δάσος 358 στρεμάτων γνωστό στην τοπική κοινωνία ως “Αλσύλλιο”. Αποτελεί πόλο έλξης για την πόλη του Πύργου και έναν όμορφο χώρο σωματικής και ψυχικής υγείας.

Βόρεια του χωριού Βούναργο, περίπου στο μέσο της διαδρομής Πύργου – Αμαλιάδας, βρίσκεται η ιστορική μονή που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, γνωστή ως Μονή Φραγκοπηδήματος. Η ονομασία της οφείλεται στην παράδοση ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ένας Φράγκος ιππότης πήδησε μαζί με το άλογό του από τον βράχο για να μην πέσει στα χέρια των Σαρακηνών και σώθηκε επικαλούμενος τον άγιο Νικόλαο,. Για τον λόγο αυτό έκτισε τον ναό και αφιέρωσε στον άγιο την περιοχή, εκπληρώνοντας το τάμα του. Η μονή ιδρύθηκε πιθανότατα στις αρχές του 14ου αιώνα και για πολλά χρόνια ήταν μετόχι της πατριαρχικής και σταυροπηγιακής Μονής της Παναγίας Χρυσοπηγής της Δίβρης και της Μονής Σκαφιδιάς. Γνώρισε μεγάλη ακμή στην περίοδο της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, ιδιαίτερα κατά τον 17ο αιώνα, και διέθετε αξιόλογη περιουσία και πλούσια βιβλιοθήκη με σπάνιες εκδόσεις, πολλές από τις οποίες ανάγονταν στον 16ο αιώνα. Το 1798 αποσπάσθηκε από τη Μονή Σκαφιδιάς και λειτούργησε ως ανεξάρτητη σταυροπηγιακή μονή. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την επανάσταση του 1821, συνεργάσθηκε με τους οπλαρχηγούς της περιοχής και υπάρχει η παράδοση ότι ο ηγούμενός της οργάνωνε εκστρατείες έως την Πάτρα. Στα χρόνια μετά την απελευθέρωση περιέπεσε σε παρακμή και επανιδρύθηκε ως γυναικεία, με βασιλικό διάταγμα του 1929. […]

Στην πανέμορφη πευκόφυτη χαράδρα που σχηματίζεται ανάμεσα στα χωριά Λάνθι και Λαμπέτι, επάνω στον απόκρημνο βράχο με τη μαγευτική θέα στο δάσος της Φολόης και στο βουνό του Ερύμανθου, στέκεται η επιβλητική Ιερά Μονή της Παναγίας Κρεμαστής. Οφείλει την ονομασία της στην παράδοση ότι την εικόνα της Παναγίας βρήκε αιωρούμενη μέσα στο σπήλαιο ένας βοσκός που κρεμάστηκε από τον βράχο, καθώς και στο γεγονός ότι η ίδια η μονή φαίνεται σαν να κρέμεται από τον βράχο. Ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα, μάλιστα σε μία επιγραφή που δεν σώζεται σήμερα αναφερόταν το 1601 ως έτος κατασκευής του ναού. Λόγω της δυσπρόσιτης τοποθεσίας της, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και της επανάστασης του 1821 ήταν τόπος συνάντησης των οπλαρχηγών και καταφύγιο των κατοίκων της περιοχής. Επίσης, είχε σπουδαία προσφορά στην παιδεία των Ελλήνων και σύμφωνα με την παράδοση, στους χώρους της λειτουργούσε κρυφό σχολειό. Το 1880 έγινε μετόχι της Μονής Σκαφιδιάς, ανέκτησε την αυτοτέλειά της για λίγο και το 1933μετατράπηκε από ανδρική σε γυναικεία. Το καθολικό της μονής είναι ναός διαμορφωμένος μέσα σε σπήλαιο. Το 1976 το σπήλαιο καταστράφηκε από κατολίσθηση και σήμερα έχει απομείνει μόνο ένα φυσικό κοίλωμα του βράχου, στα δυτικά του. Ο ναός έχει ανακαινισθεί πλήρως, έχει διαπλατυνθεί και […]

Η Μονή είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου. Βρίσκεται στο 5ο χλμ. της οδού Πύργου – Κατακόλου, στο χωριό Άγιος Ιωάννης. Η εκκλησία της Μονής είναι μία μικρή σπηλιά στο βράχο, κατασκευασμένη τον 15ο αιώνα. Μέχρι το 1974 ήταν μετόχι της Μονής Σκαφιδιάς. Μετά το 1974 ιδρύθηκε η Σχολή Αγιογραφίας και Βυζαντινής μουσικής που στεγάζεται στο κτίριο μπροστά από την εκκλησία και η Μονή έγινε ανεξάρτητη.

Ο Φάρος βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου Κατακόλου με κατεύθυνση προς Νότο. Κατασκευάστηκε το 1869 και επιδέχθηκε τεχνολογικές βελτιώσεις στο μηχανισμό του το 1946. Κατά τα έτη 1967-68 η κεραμοσκεπής στέγη του κτιρίου υποστήριξης του Φάρου αντικαταστάθηκε με πλάκα από οπλισμένο σκυρόδεμα. Το κτίριο είναι επιχρισμένο και ενσωματώνει σχεδόν ολοκληρωτικά το κάτω τμήμα του πύργου. Ο πύργος είναι κατασκευασμένος από γωνιασμένο πωρόλιθο ανεπίχριστο με μικρούς αρμούς χρώματος καφέ. Το εστιακό ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 45 μέτρα. Ο Φάρος συνδέεται με τον ενδιαφέρον οικισμό του Κατακόλου.

Το Κτήμα Μερκούρη ευρίσκεται στη Δυτ. Πελοπόννησο, πάνω στο  υψίπεδο του ακρωτηρίου Ιχθύς, στην περιοχή Κορακοχωρίου του Δήμου Πύργου, πολύ κοντά στο λιμάνι του Κατακώλου και σε απόσταση 30 Km περίπου από την Αρχαία Ολυμπία. Είναι ένα παλιό, αγρόκτημα με ιστορία 140 χρόνων στην παραγωγή οίνου, ελαιολάδου και, παλαιότερα, κορινθιακής σταφίδας. Η ιστορία του αρχίζει το 1864, όταν ο Θεόδωρος Μερκούρης αγοράζει το πρώτο αγροτεμάχιο,  και η εγκατάσταση του πρώτου αμπελώνα χρονολογείται από το έτος 1870, όταν φθάνουν από τη Β. Ιταλία μοσχεύματα της ποικιλίας «Refosco». Αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα, το κρασί του κτήματος γίνεται αντικείμενο εξαγωγής στην Ευρώπη. Καϊκια της εποχής αράζουν από καιρό σε καιρό στο μικρό όρμο του κτήματος, για να φορτώσουν τα γεμάτα με κόκκινο κρασί δρύϊνα βαρέλια με προορισμό το λιμάνι της Τεργέστης. Παράλληλα, ο αμπελώνας του κτήματος, που γρήγορα θα γίνει ονομαστός στην Ηλεία, τροφοδοτεί για πολλές δεκαετίες τη γύρω περιοχή με μοσχεύματα της ποικιλίας Refosco ή «Μερκούρη», όπως αυτή θα γίνει τοπικά γνωστή. Στα 1930, ο Λεωνίδας Θ. Μερκούρης δημιουργεί, μέσα στο κτήμα, ένα σύγχρονο για την εποχή του οινοποιείο, με υπόγειες δεξαμενές 300 t περίπου, το οποίο παραμένει ενεργό μέχρι το 1960. Από το 1985, με την 3η και 4η […]

Το μουσείο φιλοξενεί ευρήματα από την Ηλεία, που παρουσιάζουν κομμάτια της ιστορίας του τόπου, από τους προϊστορικούς, ιστορικούς, βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους. Εκθέματα πραγματικά εντυπωσιακά, που δεν έχουν παρουσιαστεί άλλη φορά και συνθέτουν ένα εξαιρετικό μουσείο που αξίζει να επισκεφθούν οι κάτοικοι του νομού, οι Έλληνες και οι ξένοι επισκέπτες.

Η παραλία Λεβεντοχωρίου απέχει περίπου 5 χλμ από το Κατάκολο. Η πρόσβαση γίνεται οδικώς από τον δρόμο Πύργου – Κατακόλου. Η παραλία διαθέτει υποδομές, όπως ομπρέλες, ξαπλώστρες, τουαλέτες, ντους, κάδους και καλάθια απορριμμάτων. Στην παραλία λειτουργεί καντίνα με τραπέζια και καρέκλες για την εξυπηρέτηση των λουομένων.

Μόλις 5χλμ από την πόλη του Πύργου βρίσκεται η Σπιάτζα. Το γνώρισμά της είναι τα βαθύτερα νερά από ότι στην παραλία του Κατακόλου, η μαλακή και πυκνή άμμος της ακτής και η πυκνοκατοίκησή της. Κατά μήκος του κυπαρισσιακού κόλπου, από την Σπιάτζα μέχρι το Κατάκολο, υπάρχουν δεκάδες μικροί παραθεριστικοί οικισμοί όπως η Αγια Παρασκευή, η Σαρακίνα και τα Λέτρινα. Η τεράστια παραλία διακρίνεται για την πυκνή της αμμουδιά.