Το κτήριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού του Πύργου βρίσκεται πλησίον της οδικής εισόδου της πόλης από την Πάτρα. Πρόκειται για αξιόλογο κτήριο με νεοκλασικά στοιχεία. Στεγάζεται με κεραμοσκεπή και κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία 1880-1890. Το μνημείο συνδέεται με τους λοιπούς σιδηροδρομικούς σταθμούς της περιοχής και με τον μνημειακό πλούτο της πόλης του Πύργου.

Το Κτήμα Μπριντζίκη είναι   ένα οικογενειακό  οινοποιείο  που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα  μακριά . από την Αρχ. Ολυμπία. Ο Διονύσιος και η Διονυσία Μπριντζίκη, μουσικοί κατά το βασικό τους επάγγελμα, το 1994 ξεκινούν την ίδρυση του οινοποιείου βασιζόμενοι στην εκμετάλλευση του υπάρχοντος αμπελώνα από την οικογένεια Μπριντζίκη. Ο αμπελώνας καλλιεργείται εξ αρχής με Βιολογικό τρόπο και οι ποικιλίες από τις οποίες έχουν γίνει οι φυτεύσεις ή οι αναμπελώσεις  είναι τοπικές ελληνικές. Στόχος είναι  πάντα η δημιουργία  μοναδικών  οίνων κυρίως μονοποικιλιακών  όπου κάποιος μπορεί να διακρίνει τα   ιδιαίτερα χαρακτηριστικά  της ποικιλίας. Το 2010 το Κτήμα Μπριντζίκη χαρακτηρίζεται το πρώτο πράσινο οινοποιείο στην Ελλάδα. Σπουδαία είναι η αξιοποίηση της γεωθερμικής ενέργειας όπου καλύπτει τις ανάγκες ψύξης και θέρμανσης των δεξαμενών και των χώρων του οινοποιείου. Η μονάδα των φωτοβολταϊκών συστημάτων στην στέγη εξασφαλίζει τις ανάγκες ρεύματος του οινοποιείου και καθορίζει την οικολογική και προς όλα φιλική προς το περιβάλλον λειτουργία του δίνοντας μας την δυνατότητα να λέμε ότι παράγουμε βιολογικούς οίνους που τείνουν να έχουν μηδενικό ενεργειακό αποτύπωμα. Οι αμπελώνες του κτήματος καλλιεργούνται σε μια έκταση των 120 στρεμμάτων γης υπό τα αυστηρά κριτίρια της βιολογικής καλλιέργειας. Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι Ροδίτης, Τινακτορώγος, Μαλαγουζία, Φιλέρι, Ασύρτικο (λευκές ποικιλίες) καθώς και Αυγουστιάτης και […]

Με αδιάλειπτη κατοίκηση από τα νεολιθικά ως τα μεσαιωνικά χρόνια, η Φειά ή Φεά στο σημερινό κόλπο του Αγίου Ανδρέα, στην περιοχή του Κατακόλου, αποτελούσε κατά την αρχαιότητα σημαντικό λιμάνι, επίνειο της Πισάτιδας και όριό της με την βορείως κειμένη περιοχή της Κοίλης Ήλιδας. Όταν η Ήλιδα υπέταξε την Πίσα και τις άλλες πόλεις ως περιοίκιδες, η Φειά λειτούργησε ως το δεύτερο σε σπουδαιότητα μετά την Κυλλήνη λιμάνι του ηλειακού κράτους. Στη βυζαντινή περίοδο το οικοδομικό υλικό της αρχαίας ακρόπολης χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή κάστρου, στα κατώτερα μέρη της τοιχοποιίας του οποίου διατηρήθηκε το αρχαίο τείχος με εμφανή τα ίχνη επισκευής του από τους μετέπειτα (από το 1204 και εξής) φράγκους κατακτητές του. Το φρούριο είναι γνωστό στις πηγές ως Ποντικόκαστρο (πρώτη μνεία το 1111), ονομασία την οποία οφείλει κατά μια ερμηνεία στον πόντο, το προσηγορικό των θαλασσών (ποντικό, παραθαλάσσιο κάστρο) ή κατά μια άλλη εκδοχή στην ομοιότητα της κάτοψης του λόφου με ποντικό. Στο Χρονικό του Μορέως, το κάστρο είναι γνωστό επειδή σε κάποια αίθουσά του συμφωνήθηκε ο σημαντικός γάμος του Γοδεφρείδου Β’ Βιλλεαρδουίνου, κληρονόμου του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και της Αγνής Κουρτεναί, κόρης του λατίνου αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη Πέτρου Κουρτεναί, όταν έτυχε να φιλοξενηθεί εδώ με την μητέρα […]

Βόρεια του χωριού Βούναργο, περίπου στο μέσο της διαδρομής Πύργου – Αμαλιάδας, βρίσκεται η ιστορική μονή που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, γνωστή ως Μονή Φραγκοπηδήματος. Η ονομασία της οφείλεται στην παράδοση ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ένας Φράγκος ιππότης πήδησε μαζί με το άλογό του από τον βράχο για να μην πέσει στα χέρια των Σαρακηνών και σώθηκε επικαλούμενος τον άγιο Νικόλαο,. Για τον λόγο αυτό έκτισε τον ναό και αφιέρωσε στον άγιο την περιοχή, εκπληρώνοντας το τάμα του. Η μονή ιδρύθηκε πιθανότατα στις αρχές του 14ου αιώνα και για πολλά χρόνια ήταν μετόχι της πατριαρχικής και σταυροπηγιακής Μονής της Παναγίας Χρυσοπηγής της Δίβρης και της Μονής Σκαφιδιάς. Γνώρισε μεγάλη ακμή στην περίοδο της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, ιδιαίτερα κατά τον 17ο αιώνα, και διέθετε αξιόλογη περιουσία και πλούσια βιβλιοθήκη με σπάνιες εκδόσεις, πολλές από τις οποίες ανάγονταν στον 16ο αιώνα. Το 1798 αποσπάσθηκε από τη Μονή Σκαφιδιάς και λειτούργησε ως ανεξάρτητη σταυροπηγιακή μονή. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την επανάσταση του 1821, συνεργάσθηκε με τους οπλαρχηγούς της περιοχής και υπάρχει η παράδοση ότι ο ηγούμενός της οργάνωνε εκστρατείες έως την Πάτρα. Στα χρόνια μετά την απελευθέρωση περιέπεσε σε παρακμή και επανιδρύθηκε ως γυναικεία, με βασιλικό διάταγμα του 1929. […]

Το Κτήμα Μερκούρη ευρίσκεται στη Δυτ. Πελοπόννησο, πάνω στο  υψίπεδο του ακρωτηρίου Ιχθύς, στην περιοχή Κορακοχωρίου του Δήμου Πύργου, πολύ κοντά στο λιμάνι του Κατακώλου και σε απόσταση 30 Km περίπου από την Αρχαία Ολυμπία. Είναι ένα παλιό, αγρόκτημα με ιστορία 140 χρόνων στην παραγωγή οίνου, ελαιολάδου και, παλαιότερα, κορινθιακής σταφίδας. Η ιστορία του αρχίζει το 1864, όταν ο Θεόδωρος Μερκούρης αγοράζει το πρώτο αγροτεμάχιο,  και η εγκατάσταση του πρώτου αμπελώνα χρονολογείται από το έτος 1870, όταν φθάνουν από τη Β. Ιταλία μοσχεύματα της ποικιλίας «Refosco». Αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα, το κρασί του κτήματος γίνεται αντικείμενο εξαγωγής στην Ευρώπη. Καϊκια της εποχής αράζουν από καιρό σε καιρό στο μικρό όρμο του κτήματος, για να φορτώσουν τα γεμάτα με κόκκινο κρασί δρύϊνα βαρέλια με προορισμό το λιμάνι της Τεργέστης. Παράλληλα, ο αμπελώνας του κτήματος, που γρήγορα θα γίνει ονομαστός στην Ηλεία, τροφοδοτεί για πολλές δεκαετίες τη γύρω περιοχή με μοσχεύματα της ποικιλίας Refosco ή «Μερκούρη», όπως αυτή θα γίνει τοπικά γνωστή. Στα 1930, ο Λεωνίδας Θ. Μερκούρης δημιουργεί, μέσα στο κτήμα, ένα σύγχρονο για την εποχή του οινοποιείο, με υπόγειες δεξαμενές 300 t περίπου, το οποίο παραμένει ενεργό μέχρι το 1960. Από το 1985, με την 3η και 4η […]

Νεοκλασικό κτίριο με επιβλητική αρχιτεκτονική που κοσμεί την κεντρική πλατεία της πόλης. Η ανέγερσή του έγινε με δωρεά του Ιωάννη Λάτση.

Η συλλογή του Μουσείου αποτελείται από πλήθος αντικειμένων που αντικατοπτρίζουν την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής κατά το πρόσφατο παρελθόν. Όλα έχουν παραχωρηθεί στο Μουσείο από κατοίκους του χωριού αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Η συγκέντρωσή τους ήταν πρωτοβουλία του εφημέριου του χωριού πατέρα Διονυσίου Μιχαλόπουλου και των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου  ” Το Κικήσιο” και στόχο έχει καταρχήν τη διάσωση των αντικειμένων αυτών από τη φυσική φθορά  και την έκθεσή τους  έτσι ώστε ο επισκέπτης να προσεγγίσει τον λαϊκό πολιτισμό του τόπου μας, να διδαχτεί με τρόπο όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο και να ευαισθητοποιηθεί σε θέματα που αφορούν την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη διάσωσή της. Στην πλούσια συλλογή συγκαταλέγονται αγροτικά εργαλεία, έπιπλα, σκεύη και είδη οικιακής χρήσης, αργαλειοί, πλήθος υφαντών και εργόχειρα. Το Λαογραφικό Μουσείο Λαμπετίου στεγάζεται στο ισόγειο του κτιρίου  του Πνευματικού κέντρου. Το κτίριο αυτό καθώς και ο παρακείμενος ναός της Ζωοδόχου Πηγής κτίστηκαν με δωρεές των Ανδρέα – Αδαμαντίας Βενιζέλου και των αδερφών Χριστόπουλου ομογενών στην Αμερική, σε οικόπεδο το οποίο ήταν κι αυτό δωρεά του Χρήστου Βενιζέλου. Ανήκουν και τα δύο στην Μητρόπολη Ηλείας αλλά τα διαχειρίζεται η ενορία.

Λειτουργεί ως χώρος θεάτρου και πολιτιστικών εκδηλώσεων και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.

Ακριβώς απέναντι από το απρόσωπο μεγάλο κτήριο της πάλαι ποτέ Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας στον Πύργο στέκει αγέρωχος ένας από τους όμορφους ιερούς ναούς της περιοχής μας. Ένας τόσο μικρός ναός, αλλά με τόσο μεγάλη ιστορία. Δεν είναι άλλος από τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Διονυσίου στον Πύργο κτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα σε επτανησιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό ως μετόχι της Μονής του Αγίου Διονυσίου στις Στροφάδες Νήσους. Βρίσκεται επί της οδού 28ης Οκτωβρίου, απέναντι από το Διοικητήριο. Η ανέγερσή του οφείλεται στην μεταφορά τού ενός βραχίονα του αγίου από τη Ζάκυνθο στον Πύργο. Το καμπαναριό του ναού φέρει έντονα στοιχεία μπαρόκ αρχιτεκτονικής και θυμίζει όχι μόνο τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Κατάκολο, αλλά σχεδόν όλους τους ναούς των Επτανήσων. Σύμφωνα με την παράδοση, Αγαρηνοί πειρατές επέδραμαν στο μικρό νησί των Στροφάδων, όπου βρίσκεται έως και σήμερα η Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου. Εκεί εφυλάσσετο το σκήνωμα του αγίου, πριν μεταφερθεί στην πόλη της Ζακύνθου. Οι πειρατές έκοψαν το ένα χέρι του Αγίου, το πήραν μαζί τους και το πούλησαν στη Χίο. Εκεί φυλάχθηκε σε μοναστήρι και έπειτα εστάλη πίσω στη Ζάκυνθο. Με τη φροντίδα των Ζακυνθινών του Πύργου, το χέρι του Αγίου ήρθε […]

Απέναντι από την κεντρική πλατεία του Κατακόλου, επί του κεντρικού δρόμου, στο κτήριο Λάτση, λειτουργεί (υπό την αιγίδα του Δήμου Πύργου) το Μουσείο Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων και Παιχνιδιών όπου εκτίθενται 42 ανακατασκευασμένα μουσικά όργανα των αρχαίων Ελλήνων και πλήθος αρχαιοελληνικών παιχνιδιών συνοδευμένα με λεπτομερείς περιγραφές και διαγράμματα κατόπιν έρευνας, μελέτης και κατασκευής του Κώστα Κοτσανά. Τα εκθέματα συνοδεύονται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό (στα ελληνικά και αγγλικά) ενώ πολλά από αυτά είναι διαδραστικά. Πρόκειται για το πληρέστερο και το εγκυρότερο μουσείο του είδους του παγκοσμίως.